Ik weet het nog. Ik kwam de les Engels binnen. Vijftien jaar, me van geen kwaad bewust. En ze riep het tegen mij. Me nog steeds op iets anders richtend. "Dat g'u kap moet af doen!" toen maakte ze ook oogcontact en dus begreep ik waar het over ging. Middelbare school, het was niet echt mijn ding.
Nu nog vind ik het heerlijk om een hoodie te dragen. Soms doe ik zelfs een muts aan als ik zit te schrijven. Ik weet het is geen gezicht maar het voelt alsof ik me beter kan concentreren. Mijn gedachten blijven dan wat meer bij elkaar en floepen niet alle kanten van de kamer uit. Hoe komt het toch dat wij, en al zeker op die tienerleeftijd, graag een hoodie dragen?
Het geeft een veilig gevoel, niet? Onder een afdakje, we hoeven geen contact te maken met de buitenwereld. Sterker nog we kunnen zelf kiezen met wie we contact maken! Door ons hoofd zo te draaien, beslissen wij wie of wat onze aandacht verdient en sluiten we de rest van de wereld buiten. Je denkt misschien, dat kies je toch altijd zelf. Maar zo is het niet. Als je leeft zonder grens dan heb je in een oogopslag alles gezien. Niet alleen gezien, maar ook geroken, gehoord, gevoeld. Twee leerkrachten die elkaar niet kunnen luchten. Een vriend met een depressie. Een meisje dat aandacht wil. Alles komt binnen. Soms zo danig, dat er geen plaats meer is voor de leerstof. En dan begint het pas, want daarna moet je ook nog eens alles verwerken. Geen wonder dat je wanhopig zoekt naar een manier om alvast een deel van de informatie weg te filteren. Het klinkt onnozel maar ik heb echt moeten leren om richting te geven aan mijn aandacht. Vandaar dus mijn hoodie, het was een middel om mijn focus naar voren te richten terwijl mijn achterkant beschermd was.
Waarom is het zo belangrijk dat onze rugzijde wordt beschermd? Een hoodie dragen is jezelf een beetje geruststellen, wat koesteren op een intussen maatschappelijk aanvaarde manier.
We hebben dan de sensatie van veiligheid, dit toont eigenlijk aan dat wanneer we geen hoodie aanhebben we, weliswaar subliminaal, een chronisch gevoel, van onveiligheid ervaren. Hoe kan dit in een wereld waar we niet direct of zeker niet continu aan gevaar worden blootgesteld? We ervaren gevaar maar er is er in werkelijkheid geen. Dit kan enkel betekenen dat ons systeem iets gewaarwordt waartegen het zich niet kan verdedigen. Dat er ergens iets is wat op het systeem ingrijpt zonder dat het zichtbaar is met het blote oog. Dit is exact wat een blinde vlek teweeg brengt. Een deel van ons systeem dat we niet erkennen, zullen we ook niet beschermen tegen aanvallen van buitenaf. Het staat als het ware wijd open klaar om ingenomen te worden door iets van buitenaf.
Een hoodie geef je dus tegelijkertijd (een beleving van) veiligheid en van vrijheid. Is dat niet waar we allemaal continu naar op zoek zijn?
Onze kap afdoen is kleur bekennen.
Het kwetsbare moment waarop je met beide handen je kap naar achter trekt en eerst je gezicht en daarna je volledige hoofd blootgeeft. Je laat je ware gelaat zien. Hier ben ik. Dit ben ik. Dit ben ik maar. Of misschien lijk je te zeggen Dit ben ik al. Laten we het houden op Hier, dit ben ik NU. Dit ben ik - zoals ik nu al ben. Ik weet nog niet wat morgen brengt. Ik heb verwerkt wat zich gisteren aandiende, en voor vandaag ben ik hier.
Waarom is het zo spannend om onze ware aard te tonen? Waarom verwachten we al commentaar? Hoe komt het dat we gebukt lopen onder wat een ander doet of denkt of voelt. Want tegen de tijd dat we het bedacht hebben is het vaak al achterhaald. Dus wat is de zin daarvan? Waarom laten we ons daar nog zo door leiden. Waarom lijden sommigen onder ons hier erg onder? Waarom beklemt het hen? Waarom bepaalt het hun doen en laten? Waarom fluistert dit hun oordelen over ons dan weer in?
Je merkt dat het een beladen bedoening is. Nochtans is je blinde vlek ontginnen, helemaal blootleggen en ontdekken dat er goud onder zit, de meest duurzame manier om vrij te kunnen leven en niet meer onderhevig te zijn aan een chronisch onbehagen. Meer nog, net doordat je je waarde volledig kan inzien, krijg je zelfwaarde. Door met je zelfwaarde respectvol om te gaan, creër je zelfwaardering. Je wordt dan betrouwbaar voor jezelf. Je kan dan van binnenuit (je leven) vormgeven en echt, op dat moment maakt het niks meer uit wat een ander ervan vindt. Hij of zij kan op zijn kop staan het heeft geen impact meer op jou. Omdat jij het niet toelaat, omdat het geen vat meer heeft op jouw systeem. Je merkt dan wel op, 'Goh die mens staat op zijn kop', maar je houdt je energie bij jezelf en gaat verder met je eigen ding.
Ik wens het je toe.
Indien dit artikel (iets in) je raakt en je wil graag met me werken, klik dan hier voor het volledige aanbod. We maken samen je gevoeligheid voor manipulatie zichtbaar en ontginnen het goud dat eronder zit. Je kiest dan om je leven van binnenuit te leven.
©2021 Celine Berckmoes. All rights reserved. You may quote, copy, translate and link to this article, in its entirety, on free, non-donation based websites only, as long as you include the author name and a working link back to this website. All other uses are strictly prohibited.