15 augustus 2021 | Akemi Care, Eenzaamheid, Empowerment, Identity, Integratie, Self-love, Selfappreciation, Waarom Ik Ben?!, Worthiness, Zelfappreciatie, Zelferkenning
"Het zijn diegene die ze het liefste zien, die ze meest pijn doen."
Als ik één ding met zekerheid zou willen omkeren in mijn leven, dan is het deze zin. Ze kwam herhaaldelijk mijn oren binnen, boorde zich een weg in mijn brein om zich langdurig te nestelen in mijn systeem. Het is op zijn minst een verwarrende manier om de liefde voorgesteld te krijgen.
Iedere keer dat iemand lastig tegen me deed, dacht mijn systeem: ha, die ziet mij graag! Ik heb me zelfs schuldig gemaakt aan me net zo te gedragen dat anderen me pijn konden doen. Puur om ‘graag gezien te worden’. Het is een uitgelezen manier om de destructieve overtuiging te bevestigen. Kromdenken heet dat. Je zou vermoeden dat mits wat sleutelen en wat rechttrekken er opnieuw wat lijn in zou komen, maar de realiteit is anders.
Je vraagt je misschien af waarom zo een onlogische, ontwrichtende uitspraak zo makkelijk zijn weg kon vinden? Wel, mijn lichaamsgeheugen herkende dit kromdenken, ik ervoer het als een ‘evidentie’ en het werd dus meteen voor waarheid aangenomen. En zoals dat werkt met blinde vlekken ging mijn systeem van dan af steeds op zoek naar situaties die deze stelling konden bevestigen. Of de werkelijkheid nu zo was of niet, ik nam het op die manier waar. Hierdoor sleet het concept nog verder in mijn systeem.
Het resulteerde bij mij in een fikse eetstoornis, een uiting van zelfverachting. Je te pletter eten om het daarna tot bloedens toe uit te braken: fysieke pijn, verzekerd. Je schuldig voelen om al eten dat verloren ging: psychisch lijden, check! Alles in het geniep zodat ik me sociaal isoleerde: eenzaamheid, afgevinkt. Achteraf bekeken, vraag ik me af of de Boulemia Nervosa niet het begin van zelfacceptatie is geweest: ik deed mezelf pijn omdat ik van mezelf hield.
Hoe kan een dergelijke, ronduit zelfvernietigende bedenking je zo doordringen dat het je handelen en zelfs je voelen bepaalt?
Het zat al in mijn DNA want generatie na generatie werd deze overtuiging doorgegeven en bijgevolg versterkten 'Nature' en 'Nurture' elkaar. Ik duik de geschiedenis in en merk op dat mijn overgrootmoeder haar eigen dochter in de steek liet om er van door te gaan met een minnaar, een reizende circusartiest. Mijn grootmoeder (zie foto) kreeg eerst een tweeling waarvan één van beide meisjes enkele dagen later stierf. Mijn moeder was de eerstvolgende in rij die geboren werd. Je kan je het verdriet, de machteloosheid, de onzekerheid en het onvermogen om zich aan dit nieuwe kind te hechten uit schrik om het opnieuw te verliezen, inbeelden. Ikzelf ben een nakomertje geconcipieerd en geboren in een periode dat het niet boterde tussen mijn ouders. Het kind waar eigenlijk geen energie meer voor was, in een situatie waar angst en ingehouden woede overheersten. Op dat moment kon liefde, warmte en genegenheid niet vrijuit stromen.
Op zijn minst drie generaties na elkaar ontvingen aan het begin van hun leven niet de onvoorwaardelijke, liefdevolle koestering van de moeder. Iedereen in dit verhaal heeft ongetwijfeld gedaan wat op dat moment in die specifieke omstandigheden mogelijk was. Ik vermoed zelfs meer dan goed voor hen was, ter compensatie én vanuit hun eigen nog steeds brandend verlangen om liefdevol connecteren. Helaas kunnen we niet iets overbrengen wat we zelf niet aan den lijve ervaren hebben. We kunnen woorden gebruiken, we kunnen een theoretisch kader scheppen op basis van algemeenheden, we kunnen materieel verwennen, we kunnen berusten in illusies maar een zuivere, onbeladen (d.i. zonder verborgen agenda) gewaarwording van liefde konden we (nog) niet overbrengen op de generatie na ons. Het werd een sluimerend familiegeheim onder de vorm van een blind stuk in ons genetisch systeem.
Een blinde vlek is een uitnodiging tot manipulatie
Laat dit nu net de plek zijn waar manipulatie ontstaat, (daar) waar wij zelf manipulatie toestaan. Decennialang heb ik me laten leiden door mijn blinde vlek. Zolang je je hier niet bewust van bent, laat je jezelf wegdrijven van wat je hoogste nood en behoefte is: verbinding, (graag) gezien worden. We hebben er zelf verantwoordelijkheid in, helaas vaak meer dan we aan kunnen. We vervormen de realiteit zò dat ons verhaal blijft kloppen, we drijven onze geliefden zo ver dat ze voldoen aan dit gegeven…. Het is een godsgeschenk als je een geliefde mag vinden die je hierop wijst en weigert aan dit destructieve spel nog langer mee te doen.
Indien dit artikel (iets in) je raakt en je wil graag met me werken, klik dan hier voor het volledige aanbod. We maken samen je gevoeligheid voor manipulatie zichtbaar en ontginnen het goud dat eronder zit. Je kiest dan om je leven van binnenuit te leven.
©2021 Celine Berckmoes. All rights reserved. You may quote, copy, translate and link to this article, in its entirety, on free, non-donation based websites only, as long as you include the author name and a working link back to this website. All other uses are strictly prohibited.