4 april 2020 | Facing YOU, Identity, Zelferkenning
Een dof geluid.
Een dof klikgeluid alsof iemand een hendel over haalt en ik schoot wakker.
Ogen direct open en naar het plafond gericht. Blijkbaar lag ik op mijn rug. Ik zie een teller, dertig op vijftien centimeter, overwegend groene lichtjes en twee knalrode. Rechts ernaast ongeveer halve meter tussen beide objecten: een drukknop. Ik sluit mijn ogen opnieuw en zie onmiddellijk allerhande smerige taferelen. Het is nu vijf over vier in de ochtend. Ga ik opstaan of blijven liggen? Ik zak weer weg in een comateuze slaap.
Vandaag is het 04 04 2020. Mochten we dertig jaar geleden deze datum voorgeschoteld krijgen, op dat precieze uur 04:04 tijdens een sciencefictionfilm, we zouden het hierboven genoteerde scenario als een globale reset gepercipieerd hebben.
Het is ochtend. Ik heb veel langer geslapen dan normaal en voel me alsof ik onvoorbereid een triatlon heb afgewerkt. Ik weet dat ik rechtstreeks naar mijn bureau moet om te schrijven. Dus ik schrijf want deze vraag stel ik me al jaren, wat als…
Wat als we iedereen op de wereld tegelijkertijd konden resetten?
In een vingerknip (nou ja de laatste jaren en zeker weken zijn niet exact een vingerknip, doch tijd is relatief), in één beweging iedereen simultaan binnenstebuiten keren. Ja, net over je gouden randje heen rollen. Daar waar je miserie je troef wordt. Daar waar je pijn, je onontgonnen talenten aanwijst. Ja, technisch en theoretisch gezien is het mogelijk: we kunnen onszelf autoriseren. Al onze blinde vlekken in één druk op de knop zichtbaar maken, weghalen én zelfgekozen opbouwende acties in de plaats zetten.
Het zou betekenen dat we ons zelf vrij gemaakt hebben van lijden. Niemand meer afhankelijk van onderontwikkelde stukken, die vervormd zijn door pijnlijke trauma’s. Niemand meer die zich veel te groot of net verbijsterend klein moet maken om te kunnen overleven. Nee, gewoon iedereen neemt zijn anderhalve meter in en is daarmee tevreden omdat hij of zij zichzelf bestaansrecht geeft. Iedereen kan nu dus naast elkaar (be)staan. Onze en elkeen z'n anderhalve meter respecterend en elke actie is er een vanuit goesting. Je doet de dingen omdat je er zin in hebt, niet omdat je een opgelegde structuur volgt of omdat je aan verwachtingen wil voldoen, noch omdat je leven anders als een kaartenhuisje in elkaar zakt. Je handelt enkel wanneer het overeenkomt met wie je bent, de mogelijkheden die je op dat moment voorhanden hebt en dit doe je door jouw talenten op je unieke manier in te zetten. Elke overdracht gebeurt vanuit gelijkwaardigheid, elke transactie is in beide richtingen overeenkomstig. We doen elkaar, noch onszelf, tekort.
Wat zal het economisch productief zijn als we allemaal zelfvoorzienend zijn. Bij uitbreiding vormen meerdere zelfverantwoordelijke individuen samen dan grotere ecosystemen. Dat maakt ons tot een gezonde maatschappij. We zijn dan zelfbewust en open want er is geen angst meer dat er niet aan onze noden wordt voorzien. Er is geen individuele, dwingende drang meer en dus vervallen alle verborgen agenda’s. Wat een fijne wereld is dat. Er heerst vrede want we moeten niet overheersen om te kunnen leven.
Terwijl ik het schrijf voel ik een opluchting, een diepe rust in mijn lijf zakken. Woorden als solidair en solitair zouden in elkaar vloeien. Concepten als inclusie en exclusie worden dan overbodig.
I had a dream. En als ik nu eens niet gedroomd heb? Het is op dit moment nog apocalyptisch stil en al ver voorbij negen uur dus ja je zou van minder. Stel dat ik straks de radio opzet of buiten stap uit mijn inmiddels zo gegeerde huis… waar zou ik het dan het eerst aan merken?
Waar zou jij het eerste aan merken dat we een globale reset hebben meegemaakt? Ik ben nieuwsgierig. Aarzel niet je antwoord te delen via Celine@akemiyou.com.
Komentáře