Versterken tot zelfregie

5 maart 2020

Zoekend, vindend, loslatend.

Eind juli 2019 werd ik geïnterviewd door een jongedame. Ik had haar twee jaar eerder ontmoet tijdens een bootcamp Sociaal Ondernemen waardoor we geïntrigeerd werden in elkaars werk en persoonlijkheid. Een bijzondere vrouw, ze vertelde me dat ze 26 is en ik kon het niet meteen vatten. Ik zag een oude ziel in een piepjong lijf. Je voelt de wrijving al tussen die twee aspecten. Zij nog vol ongeloof over wie ze zou kunnen zijn, rondwarend in een wereld waarvan ze denkt ‘dit kan toch beter’.

Ik herken de bijhorende ongemakken: overmoed, weerstand, frustratie, twijfel, blokkeren, een underdog worden. Het doet zo een jong lijf geen goed die rollercoasters, die ongemakken, dat ongeloof. Je afvragend wat je hier loopt te doen in deze maffe wereld waarin we het elkaar zo verschrikkelijk moeilijk maken. Terwijl het zoveel eenvoudiger kan.

Zelfregie, richting geven aan je leven zodat je er de zin van kan inzien. Het is iets wat alleen jij zelf kan doen. Daarom is het zo uniek en universeel tegelijkertijd want iedereen wil het (vroeg of laat) doen. Datgene zoeken wat voor jou essentieel is. Mijn eigen brein is snel overprikkeld. Als er teveel informatie gegeven wordt dan word ik lui en stop met mee-denken. Om een of andere reden wil ik liefst recht naar de essentie. In mijn werk met mensen die lijden aan de gevolgen van hersenletsels werd ik gedwongen om me van alle overbodige woorden en franjes te ontdoen. Ze hebben nood aan één duidelijk no-nonsense beeld. Eén houvast die ze ten allen tijde op dezelfde manier kunnen gebruiken. Een schema dat het moment ‘nu’ in beeld brengt. Eén figuur waarmee je je gedachten kan stoppen en kaderen. Een onnozel tekeningetje waardoor je een negatieve spiraal in een positieve kan ombouwen. En dit elke keer opnieuw.

We ronden het interview af en ze zegt: “Celine, je moet dit de wereld insturen. Al 8 jaar loop ik van de ene naar de andere therapeut, en in die 2 en een half uur dat ik hier met jou zit te praten, heb ik meer antwoorden dan ooit tevoren.” Ik lach wat ongemakkelijk en verval heel even in mijn vroegere rol: die van de underdog.

Nu enkele weken later weet ik dat ik het zal publiceren, een boekje met de titel Blinde vlek in zicht. Wil je graag op de hoogte worden gehouden ? Laat dan je e-mailadres achter via Celine@akemiyou.com.

P.S. Lees hier het interview in RAAK, het magazine van KWB.